donderdag 24 januari 2013

Zachte handen - Review: Greenland handcrème

Dit koude winterweer in combinatie met veel in de keuken bezig zijn en je handen wassen/met water werken, kan je flink droge handen opleveren. Die zijn dan ook weer veel kwetsbaarder voor de kou en heb je ook meer kans op papercuts en kloofjes etc etc.
Wat kan je ertegen doen? Handencrème smeren!

Je kan het niet eten, je kan er niet mee koken of bakken. Toch wil ik dit product wel even uitlichten op mijn blog omdat je handen toch je belangrijkste instrumenten zijn waar je mee moet werken in de keuken. Er goed voor zorgen is belangrijk!
Ik heb het over een handencrème van het merk Greenland die ik tegenkwam bij de drogisterij.

Product-review van Greenland hand cream.

Wat is het?
Een blikje met witte crème voor de handen. Ik heb de geur Limoen/vanille, maar er zijn ook nog andere varianten. De crème is van het merk Greenland. Hun producten zijn vrij van parabenen, kunstmatige kleurstoffen en zijn niet op dieren getest schrijven ze op hun website.
In het blikje zit 50 ml crème.



Ingrediënten:

Aqua, cetearyl alcohol, paraffinum liquidium, glyceryl stearate, glycerin, sodium cetearyl sulfate, cyclopentasiloxane, panthenol, citrus aurantifolia swingle, hydrolized keratin phenoxyethanol, methylparaben, parfum, isobutylparaben, ethylparaben, propylparaben, citral, limonene, benzyl benzoate, coumarin.


Waar te koop?
Te koop bij de Etos. De producten van Greenland zijn ook te koop bij andere drogisterijen, meer verkooppunten staat op hun website.
Het blikje kostte €6,05.


Wat vind ik ervan?
Wat ik vaak vervelend vind van handencrèmes is dat je heel lang een 'laagje' op je handen houdt. Daarmee kan ik echt geen brooddeeg gaan kneden, want handencrème-brood lijkt me echt heel vies!
Deze crème heeft dat niet. Na 10-15 seconden (afhankelijk van hoeveel crème je hebt gebruikt) zijn je handen weer volledig droog en is de crème ingetrokken. Dat is echt lekker snel en daar ben ik erg tevreden over! Je handen voelen ook zacht aan daarna. Het ruikt ook lekker, maar geeft geen geur of crème meer af op de dingen die je aanraakt.
Daarbij vind ik deze crème ook heel lekker ruiken. Deze limoen-vanillegeur is zoet, maar toch ook fris.
Je hebt ook helemaal niet veel van het product nodig per keer om je handen in te smeren, dat is ook wel prettig. Je kan daardoor langer doen met de crème en is deze niet binnen een mum van tijd op.
Wat ik ook wel fijn vond om te lezen op hun website, is dat de Greenland-producten niet op dieren zijn getest. Deze crème is overigens niet geschikt voor mensen met een parfum-allergie.

Smeren maar tegen droge handen!



woensdag 16 januari 2013

Review: Banaan-amandel Fruitreep

Product-review van Allos Banana-almond Fruitbar.

Wat is het?
Een energiereepje van puur natuurlijke ingrediënten. Ze zijn circa 7 x 3 cm groot.
In een verpakking zit een reepje van 40 gram.
Het reepje is van het Duitse merk Allos.


Ingrediënten:

Rozijnen, banaan (17%), honing, abrikozenpitten, amandelen (10%), zonnebloemolie, aardappelzetmeel.
(Allen van gecontroleerde biologische teelt.)
Kan sporen bevatten van gluten, melk, soja, sesam en andere noten

Voedingswaarde per 100 gr:
Energie: 1591 Kj/ 380 Kcal,
Vet: 12,3g,
Koolhydraten: 56,1g,
Eiwit: 7,1g

Waar te koop?
Te koop bij de biologische winkel.
De prijs weet ik niet, omdat ik dit reepje cadeau heb gekregen.

Hoe smaakt het?
De banaan-amandelreep heeft een zachte structuur. Het neigt een beetje naar 'klef' doordat de reep best compact is. Daarentegen is de reep niet plakkerig aan je handen of aan je tanden.
Als eerste proef je de banaan en rozijnen. Pas daarna proef je een kleine hint van amandel, maar het is niet echt een duidelijke amandelsmaak. De reep heeft ook een lichtzurige ondertoon, wat waarschijnlijk door de rozijnen veroorzaakt wordt.

Wat vind ik ervan?
Het leek me best een lekkere reep; banaan en amandel leek me een prima combinatie. Maar eigenlijk viel de reep me een beetje tegen qua smaak. Het is denk ik vooral die zurige ondertoon van de rozijnen die ik minder vond.
Wat ik wel goed vind aan de reep is dat er ook werkelijk alleen maar natuurlijke ingrediënten gebruikt zijn. Zonder aroma's en allerlei kunstmatige toevoegingen. Bij de ingrediënten staan ook abrikozenpitten. Die worden gebruikt om op een goedkopere manier dan met echte amandelen, een amandelsmaak te verkrijgen.
Het hoofdingrediënt van de reep is eigenlijk rozijn. De naam zou dan eigenlijk rozijn-bananenreep moeten zijn. Dit zijn namelijk ook de smaken die je het meeste proeft.
Verder is het eigenlijk een prima tussendoortje en makkelijk mee te nemen in je tas.
Persoonlijk zou ik deze reepjes denk ik niet nog een keer kopen. Maar misschien zijn ze wel prima geschikt om een keer zelf proberen te maken.


maandag 14 januari 2013

Suikervrij in de keuken

De laatste maanden ben ik best veel aan het experimenteren met suikervrij bakken. Dit omdat de vriend van mijn zusje allergisch is voor o.a. suiker en zuivel. Een echte uitdaging in de keuken dus!
Suikervrij bakken niet iets heel 'nieuws' (verderop in deze post meer hierover), dus ik had het mezelf natuurlijk wel makkelijk kunnen maken door op zoek gaan naar kant-en-klare recepten van andere mensen. Maar ik denk dat ik gewoon een tikje eigenwijs ben en liever zelf ga experimenteren in de keuken. Niet alles lukt meteen even goed natuurlijk, maar daar leer je van.

Het begon september vorig jaar met de appelkruimelcakejes.
Hieronder een paar voorbeelden van wat ik er sindsdien al van heb gebakken.

Kan jij zien welke suikervrij zijn?
Ondertussen heb ik er al een hele zoektocht op zitten naar bijvoorbeeld kruidnoten (voor Sinterklaas), waar geen suiker en geen zuivel (boter, melk) in zit. Na ongeveer 77 bakpogingen met 44 verschillende recepten heb ik uiteindelijk toch een smakelijk en knapperige (want dat is het moeilijkst!) kruidnoot weten te produceren. Deze vielen zelfs niet op tussen de 'echte' kruidnoten!


Met kerst maakte ik een kerststol die volledig vrij was van suiker, zuivel, aroma's en andere E-nummers en kunstmatige toevoegingen. Kreeg ik toch bijna de neiging om er poedersuiker over te strooien toen ik het brood op tafel zette! Gelukkig heb ik dat niet gedaan :P.
Hij smaakte overigens erg lekker (ook de spijs). Vele malen beter dan mijn poging van vorig jaar (met Pasen) toen was het brood eigenlijk een beetje te compact.



Die arme jongen had op zijn verjaardag in december een perencakeje van mij gekregen. Hij heeft hem (wel over enkele dagen verspreid) helemaal in zijn eentje opgesmikkeld! Hij was er zo blij mee! Maar wat wil je, na jaren geen gebak te mogen eten op je eigen verjaardag...

Ook maakte ik een stuk of 60 (in verschillende smaken) cupcakes voor hem en mijn zusje (die ook in december jarig is) om uit te delen. Ook daar zaten suikervrije exemplaren tussen.
De mensen op de opleiding vonden het allemaal erg lekker, kreeg ik naderhand te horen. Niemand heeft gemerkt dat sommige cakejes suikervrij waren.


Met Oud&Nieuw bakken we eigenlijk altijd oliebollen met een pak mix. We maken altijd een heleboel verschillende smaakjes oliebollen, waardoor de tafel vol staat met schalen oliebollen met vlaggetjes erin :P.
Dit jaar zaten er ook wat speciale oliebollen tussen; zonder suiker en zuivel dus.
Ze waren best goed gelukt en luchtig vanbinnen.

Aan goede voornemens doe ik eigenlijk niet, maar ik heb zo'n vaag vermoeden dat 2013 nog veel meer ge-experimenteer in de keuken met zich mee gaat brengen! Met natuurlijk smakelijke resultaten ;).






En in de rest van Nederland?
Nu ben ik vooral in de keuken begonnen met suikervrij bakken doordat mijn zusje met die vraag kwam. (Overigens maak ik ook nog steeds wel gewoon koekjes en cakejes met de standaard-ingrediënten.)
Maar er heerst in de rest van het land ook een 'gezonde trend'.
"Pure smaken mogen weer!", roept de Albert Heijn in zijn laatste Allerhande.
Suiker wordt vervangen door natuurlijke zoetstoffen zoals bijvoorbeeld honing, agavesiroop of (gedroogde) vruchten.
Dat is natuurlijk helemaal geen slechte tendens!
Het aan de andere kant ook helemaal niet nieuw natuurlijk. Al heel lang zijn er mensen en ook blogs te vinden over de hele wereld die al suikervrij koken en bakken. Het verschil is dat er nu meer ruimte voor komt. En misschien worden de redelijk onbekende bak-ingrediënten op den duur ook wel betaalbaarder en hoef je er niet speciaal voor naar de biologische winkels.

Als je nu suikervrij moet of wil eten, moet je erg goed naar de etiketten kijken. Er zit in verschrikkelijk veel producten suiker! Sommige dingen zijn gemakkelijker zelf zonder suiker na te maken dan andere.
Zo heb ik bijvoorbeeld zo'n 2 à 3 weken geleden voor het eerst zelf mayonaise gemaakt. Eigenlijk is het niet zo moeilijk (en een stuk of 7 onbevooroordeelde testers aten deze ambachtelijke mayo net zo makkelijk als winkelmayo. Smaakte goed, alleen zat er in deze alleen pure ingrediënten.). Alleen als je het met een garde klopt, krijgt je toch best wel een lamme arm...

Kunstmatige versus natuurlijke zoetstoffen
Voorafgaande deze 'minder suiker'-tendens, was er veel commotie over de kunstmatige zoetstoffen die in sommige producten gebruikt worden. Dan heb ik het vooral over aspartaam. Dit vind je onder andere in (goedkopere) zoetstoffen. Dit zijn die grote bussen met wit poeder om te gebruiken in plaats van suiker in je koffie/thee of baksels. Er was na een Italiaans onderzoek onrust ontstaan over dit stofje en zou schadelijk zijn voor de gezondheid. De Europese commissie voor voedselveiligheid had de wetenschappelijke onderzoeken en de resultaten nog eens goed onder de loep genomen en concludeerde geen gezondheidsrisico. Niet alle mensen zijn hiermee overtuigd dat het niet schadelijk is voor de gezondheid.
Persoonlijk maak ik me er eigenlijk niet zo heel druk om. Ik geloof wel dat natuurlijke producten de voorkeur hebben boven deze kunstmatige zoetmiddelen.

Toen ik begon met mijn 'zoektocht' in het suikervrij bakken, pakte ik ook als eerste deze zoetstof om uit te proberen. Het maakte mijn baksels inderdaad zoet, maar een groot nadeel was dat het een ontzettend droge en enigszins bittere nasmaak achterliet. En die kreeg ik maar niet weg.
Ik probeerde ook het stevia-poeder. Stevia, ook wel 'honingkruid' genoemd, is een plantje waar natuurlijke zoetstoffen uit kunnen worden verkregen. Het is dus eigenlijk ook een natuurproduct! Op deze website kun je meer lezen over stevia. Het is wel duurder dan de kunstmatige zoetmiddelen. De bittere nasmaak was bij het gebruik van stevia al veel minder, helaas was de droge nasmaak nog steeds aanwezig. (Ook bij bijvoorbeeld eerst oplossen in water.)
Er is in de supermarkt ook een vloeibare zoetstof te vinden van Natrena. Hierin zit geen aspartaam, de zoetstoffen die in dit product zitten cyclamaat en saccharine. Over dit product ben ik eigenlijk best wel positief. Deze geeft namelijk wel de zoete smaak, maar niet de droge of bittere nasmaak! Je moet het sowieso met mate gebruiken in je baksel, omdat het zeer geconcentreerd is.
Stevia heeft ook een vloeibare zoetstof, maar deze heb ik (nog) niet uitgeprobeerd, omdat een klein flesje al best wel duur is, en ik verkreeg eigenlijk al aanvaardbare resultaten met de vloeibare zoetstof van Natrena.

Van natuurlijke zoetstoffen heb ik natuurlijk de meest voor de hand liggende ook al (veelvuldig) gebruikt; honing. Dit product hebben we ook gewoon altijd in de kast staan, dus snel bij de hand! En natuurlijk is het ook gewoon lekker.
Ook met banaan kan je gerechten zoeten of bijvoorbeeld met zelfgemaakte appelmoes (zonder toegevoegde suiker dus). Deze geven wel een cake-achtige structuur, maar dat is natuurlijk geen probleem als dat is wat je zoekt bij een gerecht.
Suikervrije appelstroop heeft ook al meegedaan in mijn baksels. Deze vond ik in het schap van de Zonnatura-producten. Zelf proef ik geen verschil met de gewone appelstroop.
Ook heb ik dadelsiroop al eens geprobeerd. De smaak doet een beetje denken aan een mengeling tussen stroop en drop. Het is wel een stuk vloeibaarder dan de (suiker)keukenstroop en ook wat roder van kleur. De gewone gedroogde dadels (die uit de tutti frutti) (of verse natuurlijk) kun je schijnbaar ook gebruiken als zoetmiddel, maar dat heb ik nog niet uitgeprobeerd.

Suikervrije maand op 'Irene kookt'
De blogsters Irene en Lisette houden komende februari een suikervrije maand op hun blog 'Irene kookt'.
Klik op de link om een kijkje te nemen op hun inspirerende blog!
Zo nu en dan houden ze ook een wedstrijd waarvoor je een recept kan insturen. Voor hun wedstrijd afgelopen december had ik het recept van mijn masala chocolademelk ingestuurd. Deze hebben ze (naast ook ingezonden recepten van anderen) alsnog geplaatst. (Wat ik heel leuk vind :D)
Het idee van een maand zonder suiker op hun blog vind ik een leuk idee, en ik ga eens kijken of ik daar ook een kleine bijdrage aan kan leveren!


dinsdag 1 januari 2013