Sushi workshop

Een lange blogpost deze keer! Afgelopen weekend heb ik een sushi workshop gevolgd, hier heb ik een verslagje van gemaakt. Hoewel ik twee zussen heb die voor ruime tijd in Japan zijn geweest had ik nog nooit zelf sushi gemaakt...
Maar dat is niet de reden dat ik deze workshop bijwoonde! Kikkoman (van de sojasaus) had afgelopen najaar een receptenwedstrijd uitgeschreven. Als hoofdprijs kon je een reis voor 2 personen naar Japan winnen. 'Simpel en origineel', las ik in de beschrijving van de regels. En uiteraard moest Kikkoman sojasaus ook een ingredient in je recept zijn.

Het is niet moeilijk te raden dat ik ook een recept ging insturen voor deze wedstrijd. Eerdere receptenwedstrijden waar ik eens aan mee heb gedaan zijn de Hema taartwedstrijd en een wedstrijd van de AH met duurzame vis.
Ik was goed op dreef met het bedenken van recepten. Een stuk of 4 smakelijke recepten rolden uit de keuken. Maar.... Je mocht maar 1 recept per persoon insturen! Gelukkig heb ik lieve zussen met een lieve vriendin onder wiens naam ik ook een recept mocht insturen. :)
Ik maakte mooie foto's en stuurde alles ongeveer een kwartier voor de deadline van de wedstrijd in (ik kwam er net op tijd achter dat de deadline niet pas de volgende dag was, zoals ik oorspronkelijk dacht...).

Het wachten op de uitslag duurde lang. Een week of 2-3 later dan volgens de wedstrijd-omschrijving kwam het eerste mailtje binnen bij iemand. Helaas, dat recept was niet uitgekozen voor de finale.
Je kwam in de finaleronde als je bij de beste 5 recepten zat. Je kreeg dan de kans om in het Okura hotel in Amsterdam je recept te koken voor de chefs, die na kritisch proeven de winnaar van de wedstrijd zouden uitroepen.


Enkele dagen later kregen mijn zussen over de twee andere recepten ook te horen dat ze niet tot de besten behoorden. Als dank kregen zij allemaal wel een goodie-box thuisgestuurd.
Als laatste kreeg ik ook mijn mailtje van de Kikkoman binnen. "Helaas, je behoort niet tot de beste vijf recepten." Maar, mijn recept was wel goed genoeg dat ik een workshop mocht komen volgen in het Okura hotel onder leiding van sterrenchef Masanori Tomikawa van restaurant Yamazato (gevestigd in het Okura)!
De koks van de top 10 waren uitgenodigd voor deze sushi-workshop. Ik hoefde niet lang na te denken over het antwoord op de vraag of ik wilde komen of niet!

Een verslag van de finaleronde en het winnende recept wordt gepubliceerd in het decembernummer van Delicious Magazine. Ook staat het al op de website van Kikkoman.
Mijn recepten zal ik op mijn blog posten. Het recept waarmee ik deze workshop had gewonnen was een cocktail met sojasaus.

Voor de workshop verzamelden de deelnemers zich tussen half 11 en 11 uur 's ochtends in de wijnkelder van het Okura. Door de glazen deuren konden we al wat voorbereidingen zien die getroffen werden in de kookstudio van het Okura 'Taste of Okura'.
Een aantal mensen hadden al eens met elkaar kennisgemaakt tijdens de finale, dus daar hoorde ik ondertussen ook wat verhalen over.

Eerst kregen we een appetizer; een bordje met dubbelgebakken griet en zalm, en (volgens de chef:) "KFC!". Oftewel, balletje gefrituurde kip. Dit was kippendijfilet, ik denk niet dat ze dit stukje van de kip ook bij de KFC gebruiken... We kregen ook een glaasje pruimenwijn erbij geserveerd (maar deze heb ik niet opgedronken). Ondertussen vertelden twee mensen van de Kikkoman verhalen, onder andere over het maken van sushirijst, sake, bier en verschillen tussen Japan en Nederland. Chef de cuisine Louise O'Hare was ook tijdens de hele workshop aanwezig om mee te helpen en uitleg te geven.

Daarna kon de workshop beginnen. Handen wassen, schort om, en vervolgens de eerste uitleg van chef Tomikawa. De sushi die we zouden gaan maken waren nigiri, makisushi en california roll.
Als eerste de rijst. We hadden vlak daarvoor al iets gehoord over de bereiding van sushirijst. Nu hoorden we het nogmaals, met demonstratie, van de chef. Het grootste verschil met hoe Nederlanders rijst koken, hoorden we, is dat Nederlanders de rijst gewoon in de rijstkoker doen en aanzetten. Het gaat toch automatisch! Maar in Japan nemen ze er meer de tijd voor. De rijst die gebruikt werd was Kikkoman rijst, geteeld in Italie omdat daar de kortkorrelige rijst (net als risottorijst) goed groeit.
We mochten ook even proeven van de rijst, en ook de verse wasabi (heel fris en licht pittig).

Na de eerste demonstratie van vis snijden en sushi maken konden we zelf aan de slag. Voor iedereen was een werkplank, mes, pot sushirijst en een bordje vis klaargelegd. De vis waarmee we werkten was onder andere zalm, tonijn, makreel en Yellowtail. De vis was heel vers. "Deze zalm is van gisteren, gevangen in Schotland", vertelden ze.

Driekwart van de vis was al in plakjes gesneden, maar de zalm mochten we zelf nog doen, naar het voorbeeld van de chef.
Terwijl we bezig waren liepen chef Tomikawa, O'hare, en enkele andere behulpzame koks rond om tips te geven. "Good!" klonk chef Tomikawa ineens naast mij toen ik mijn halve bordje vis al kunstig had omgevormd tot nigiri sushi.

Als tweede maakten we makisushi (gerold). "Niet te veel de rijst pletten met je vingers, dat komt de smaak niet ten goede!" Je moest in ieder geval 6 sushi uit 1 velletje nori kunnen rollen. We rolden reepjes tonijn in de sushi. De kunst is om het stukje vis daadwerkelijk in het middenvan het rolletje te houden en zorgen dat het niet aan de rand belandt.

Toen bij iedereen 12 makisushi op het bordje erbij lagen, kwamen we aan bij de laatste sushi: de California roll. De minst favoriete sushi van de chef, "Er zit zo veel in dan zit je meteen vol! Amerikanen he..." Vaak wordt bij California rolls ook de hele buitenkant volgeplakt met sesam of oranje visseneitjes. "Maar dat is een beetje overdreven", aldus de chef, "dat doen wij dus niet."
De california rol is net als de maki gerold, maar dan binnenstebuiten. Er gaat niet 1 stukje vulling in, maar zowel snowkrab, komkommer als avocado. Behalve wasabi zit er ook Kewpie mayonaise in de roll. Met een keer rollen, kan je bij de California roll wel 8 sushi halen. Je mocht ze ook (fancy) schuin snijden, toen kreeg ik er zelfs 9 sushi uit :P.

Dat was de laatste sushi, mijn bak met rijst was ook helemaal leeg! Op het laatst had ik nog wat rijst moeten lenen van mijn buurman om de laatste california rolls af te maken.
Je mocht toen wat van je sushi op een bordje leggen om zelf op te eten. "De lelijkste eet je zelf op, de mooiste neem je mee naar huis om te laten zien.", tipte Louise O'Hare aan de deelnemers.
(Bij mij gingen echter eerst enkele van mijn mooiste sushi op een bordje voor de foto!)

Iedereen kreeg bij zijn bordje zelfgemaakte sushi ook een kommetje misosoep met blokjes tofu en mini-paddenstoeltjes. Ook kregen we een korte uitleg over het eten van sushi. "Meestal eten Japanners sushi gewoon met hun handen." vertelde Tomikawa. "Bij het eten van de miso soep houd je je stokjes horizontaal onder het kommetje, en geluid maken mag!"

De koks hadden zelf ook niet stilgezeten. Na de sushi kregen we allemaal een traytje met desserthapjes. Een groene thee-roll (die vooral smaakte naar de slagroomvulling), een groene thee-koekje, sesam-macaron, een soort Yuzu-meringue trifle (cake, witte chocoladebolletjes, Yuzu curd (citrusvrucht, smaak was vergelijkbaar met citroen) en meringue. En daarnaast nog een bolletje sesamijs (het ijs was superzacht en smooth, maar de sesamsmaak haalde ik er niet uit), en een sesamkoekje.

Na een afsluitend kopje thee kregen we allemaal een tasje mee met onze eigen overige sushi, mooi verpakt in doosjes. En een kleine goodiebag van de Kikkoman.

Thuis werd er bij ons 's avonds dus verse sushi gegeten. Ik had zelf voldoende voor ongeveer twee personen, dus er werd nog wat extra bij gehaald. "Bijna net echt!" aldus mijn vader. "Alsof haar sushi nep zijn!" protesteert mijn zusje.
Het smaakte in ieder geval prima! :)